MySQL error /home/jacob/domains/loggy.nl/public_html/logs/layout.php on line 83
insert into online values
(
'',
   '',
   '1711709765',
   '3.234.143.63',
   'epic-/'
)


Incorrect integer value: '' for column `jacob_weblog`.`online`.`userid` at row 1
URL: /
IP: 3.234.143.63
UserAgent: claudebot

Post:
Array
(
)


GET:
Array
(
    [gebruikersnaam] => epic
)


Sorry, there was an error, we are notified of the issue and will be resolved as soon as possible
epic - Home
epic - Home
Hoe werkt het? Klik hier
Begin pagina
loggy.nl Home
Weblog maken
RSS Feed

Abonneren!


Special Edition


Op verzoek van Arend nog maar es een blog eruit gooien. De beste man was, waarschijnlijk nog steeds, erg benieuwd naar hoe het er voor staat nu. Het is ook wel weer een tijdje terug dat ik wat heb ge-upload, maar ik moet dan ook wel toegeven, dat mijn leven een stuk minder interessant is op het moment.

De aanvallen zijn sterk afgenomen in de afgelopen maand. Soms nog een paar enkelen na het voetballen, maar het seizoen is nu toch voorbij. Toevallig heb ik er gisteren wel weer eentje  gehad, nadat ik het al twee weken niet meer voorbij heb zien komen. Wel weer een akward situatie helaas, we hadden bezoek over, nou stel je dat eens voor.

Heerlijk, maar niet heus. Schokkend, bonkend en schuimbekkend op de grond van de keukenvloer. Ik had ook geen betere plek kunnen bedenken natuurlijk. Amber moet weer plavuizen tegels als ondergrond uitkiezen. Maar ach, you only live once, nietwaar?

Omdat ik nog steeds niet naar school kan, en met name durf, heb ik wel op vakantiewerk gesolliciteerd. Hele dagen thuis zitten, gaat ook zo vervelen. Ik ga er wel eens uit zo nu en dan, daar niet van. Skaten, fitnessen en voorheen ook voetballen. nu nog hopen op een spoedige reactie zodat ik lekker aan de slag kan.

Afgelopen week nog wel een griepje meegepakt. Vier dagen lang alleen maar slapen en leven op aspirines. Maar nu het zonnetje weer gaat schijnen en ik dat óók weer overleefd heb, ben ik er helemaal klaar voor. Klaar voor de zomer van 2013, jippie!


22:39:33 02 Juni 2013 Permanente link Reacties (4)

Sometimes change is everything


Slaapcrisis, opleidingscrisis en zelfs een mentalcrisis. Nu schijnt er voor ieder probleem altijd een oplossing te zijn, hoe lang het dan ook duurt om die te vinden. Zelf ben ik een ongelooflijke pessimist, onzeker en al dat soort dingen. Tenminste dat heb ik mezelf in wijsgemaakt.

Ik heb het er met mijn shrink over gehad en nadat ik weer veilig thuis was, ben ik eens gaan nadenken. Wat nou als ik 't probeer om te draaien en verander in vrolijke maar vooral optimistische Amber? Het werkte. Voor mijn slaapcrisis kreeg ik een prima inslaapmiddel om de vicieuze cirkel van slapeloosheid en nachtmerries te doorbreken en voor de mentalcrisis ben ik met spoed doorverwezen naar Yulius voor een traumapsychologe.

Wat rest is dan nog de opleidingscrisis. Zoveel interesses, bijna teveel. En hoewel ik heel goed weet aan te geven wat ik absoluut níet wil, blijven er nog problematisch veel beroepen over die wél in de smaak vallen. Na veel overleg met mama, naaste familie en vrienden over wat ze wel en zeker niet bij me vinden passen kwam ik er ook niet uit. Tja, en wat wil je dan ook, want ik ben ook niet bepaald de makkelijkste:

Ik moet er mijn sociale en zorgzame kant in kwijt kunnen, het moet actief zijn en het liefst een beetje stoer en creatief. Ook zou het geen kwaad kunnen als ik  zo nu en dan es in het buitenland aan de slag zou kunnen, al zal mijn mamsje dat niet super vinden.Geen saaie kantoorbaan van 9 tot 6 en vijf dagen in de week, want dat really sucks. Zo heb ik de politieacademie, verpleegkunde, journalistiek & communcatie en zelfs weer de theaterschool overwogen, maar niks waarvan ik direct een 100% go-gevoel had.

Toch heb ik me vanmorgen in geschreven bij een mbo-opleiding in Harderwijk. Binnenkort een plaatsingsgesprek en sport/fysieke test. Het is een opleiding tot militair verpleegkundige. Het combineert alles met elkaar. Stoer, zorgzaam, sociaal en zelfs, mocht ik bij defensie aan de slag kunnen, het stukje buitenland. Voor het eerst bij weet-ik-het-hoeveel-opleidingen heb ik een 100% Go-gevoel, met deze opleiding in het vooruitzicht lijkt alles op z'n plaats te vallen, en dat lucht ontzettend op!

Ik hoop en bid dat ik door de test heen ga komen, want jongens jongens wat wil ik dit graag. Tuurlijk heeft het ook kritiekpuntjes. Óf hele lange reistijden, 2 uur heen & 2 uur terug, óf misschien op kamers. Maar ik zal niet te hard van stapel lopen, want dan ben ik straks misschien teleurgesteld, al is een beetje enthousiasme nooit verkeerd.

Greets,

Een-nu-al-overenthousiaste-hyperactieve-maar-vooral-erg-blije-Amber.

 

 

 

 


16:39:44 12 Mei 2013 Permanente link Reacties (5)

JIPPIE


Nou, mijn laatste blog was behoorlijk depri. Ontzettend veel lieve, maar ook geschokte, reacties gehad. Er zijn ook aardig wat traantjes weggepinkt heb ik begrepen dus vandaag zal ik me inhouden. ;)

Het is alweer donderdag avond, heer-lijk! Echt top. Morgenochtend lekker sporten en 's middags nog even een sessie met Irma de psychologe. Wss om een uur of twee lekker naar huis en ik heb goeie hoop dat ik groen licht krijg voor een weekje thuis. Dat zou echt fantastisch zijn ivm de schoolvakantie en ik mijn vrije tijd dus kan doorbrengen met vrienden en mijn broertje.

Omdat ik besloten heb uit te gaan van het positieve ( knap van mij niet waar?) heb ik al plannen voor komende week gemaakt. Op het programma staat bijvoorbeeld een sleepover met Lou, kan niet missen natuurlijk, maar ook weer lekker voetballen. Er schijnt woensdag een toernooi op het programma te staan @ IFC dus dat is supergezellig. Oh, en sowieso fitnessen met mams, lekker gezond bezig zijn en een tof moederdochtermomentje hahaha.

Buiten deze leuke activiteiten natuurlijk ook mijn blog blijven bijwerken en steeds een beetje aan mijn manuscript gaan werken. Jaja jongens, na al jullie aanmoedigingen en complimentjes over mijn schrijfstijl en alles, ben ik begonnen aan een manuscript. Voor de okkies onder ons, dat is een soort proefversie van mijn geplande boek. Sommige van mijn lezers, dat klinkt awesome ^^, vroegen zich af waarom ik geen boek zou schrijven over mij. Mijn schrijverskwaliteiten zijn niet slecht en mijn leven is verre van saai, dus inspiratie te over.

Volgens Google wordt een manuscript pas serieus genomen wanneer het minimaal 18.000 tekens bevat, dus dat wordt mijn streven en daarna zien we wel verder. Als het me lukt, ga ik 't gewoon es opsturen naar een uitgeverij, wie weet wat er dan gebeurt. Ze zeggen niet voor niks: "Wie niet waagt, wie niet wint."

Het is alweer 21:00 geweest  wat betekent dat ik straks weer fijn naar bed toe mag. Lekker met mijn verrotte-door-hoestbuien-gesloopte-keel en dichte neus dromen... Wie wil dat nou niet?

Goodnight Folks,

Am


23:27:31 02 Mei 2013 Permanente link Reacties (6)

Forever alone


De diagnose is bekend. Na maanden van onderzoeken, onwetendheid en uiteindelijk zelfs eenzame opsluiting is er dan de uitslag en het is geen epilepsie. Ze noemen het pnea en staat voor psychogene niet-epileptische aanvallen. Vrijwel hetzelfde als epilepsie alleen ontbreekt de kortsluiting in de hersenen en wordt het veroorzaakt door heftige spanningen en trauma's.

Het is inmiddels ver na enen en ik ben voor de zoveelste keer ontwaakt uit één van mijn afgrijselijke nachtmerries. Klam van het zweet en totaal gedesoriënteerd, wat resulteert in het niet meer verder durven slapen.

Ik ben radeloos. Ik ben in paniek & en ik ben oververmoeid. Ik sta doodsangsten uit. sinds ik afgelopen woensdag  mijn mond heb opengetrokken bij de psychologe is er iets in mij gebroken. Onvermoede angsten en gebeurtenissen, die ik zo diep had weggestopt dat ik ze letterlijk heb kunnen vergeten, komen terugdrijven naar de oppervlakte.

Om pnea op te kunnen lossen, heb ik nog een uitzichtloos lange weg te gaan. Ik zal een traject vol psychologen en traumaspecialisten moeten volgen en de strijd met mezelf aan moeten gaan. Iets wat ik liever niet zou doen. Het is veel makkelijker het weer ver weg te stoppen en er niet meer aan te denken. Maar dan blijf ik met deze aanvallen rondlopen.

Het is dus duidelijk wat er moet gebeuren. Ik maak mijn tijd in de kliniek af en zit de komende twee weken netjes uit. Ze gaan me de beste hulp aanbieden die er te krijgen valt maar het staat of valt met mij. Ik moet dit gevecht aan willen gaan, maar dat is nu juist het probleem. Ik ben bang en radeloos en ik denk niet dat ik dit aankan. Al die dingen herbeleven, erover praten, om het resultaat pas na jaren te kunnen zien?

Ik huil mezelf elke avond in slaap, beleef levensechte nachtmerries en lig daarna nog uren wakker uit angst voor een andere variant op de nare droom ervoor. Wat  als ik er nog niet klaar voor ben? En heb ik eigenlijk wel een keus? Want die aanvallen zullen aanhouden zolang ik niet besluit om te vechten. Iedereen zal van mij verwachten dat ik dit doe, zeggen me dat ik heus wel sterk genoeg ben en dat ik dit niet helemaal alleen hoef te doen. Maar dát is een vergissing, want hoe vriendelijk het ook bedoelt is: zij hebben geen nachtmerries, zij hoeven het niet allemaal weer op te rakelen, ze kunnen niet begrijpen hoe zwaar dit is/word /of zal zijn.

Het valt en staat met mij.

Ik voel me alleen.

In de war,

&

verloren.

 

 


03:36:52 29 April 2013 Permanente link Reacties (8)

Jajajaja


Het is godzijdank weer vrijdag. Dat betekent twee dingen: lekker weekendverlof maar ook dat de rust is teruggekeerd hier in de kliniek. Alle tijdelijke of korte opnames zijn vanmorgen vroeg vertrokken en Max, mijn lange opnamemaatje, is heel de dag op school ivm de koningsspelen. Dus nu heerlijk het rijk voor mezelf alleen.

Vanmorgen wezen sporten met Noël, vandaag kwam ze aanzetten met: "Goedemorgen jongedame, we gaan hardlopen dus trekt u maar even een trui aan." Amber helemaal in paniek der trui fixen, want ja, als ik iets niet kan, dan is het wel hardlopen! Toch bleek het wel ontzettend lekker te zijn. In totaal drie kwartier weggeweest en het ging me nog redelijk goed af. Even weg van de kliniek, en met je verstand op nul lekker de door de regen banjeren.

Bij terugkomst in de kliniek een ijskoude douche genomen en even flink ontspannen. Straks om 13:00 namelijk nog  met Irma, onze psychologe, nog een afspraak. En rond 15:00 is mama er alweer. Dan om half vier nog een gesprek met mijn neuroloog, dus het is nog een behoorlijk spannende dag.

Over een half uurtje lekker uitgebreid lunchen en dan toch maar vast gaan inpakken. Ik heb een heerlijk lang weekend. Ik hoef namelijk pas woensdagochtend vroeg weer terug te zijn. Lekker koningsdag vieren met mijn eigen gezinnetje, niks is een beter vooruitzicht dan dat!

Greets,

Moi


13:54:54 26 April 2013 Permanente link Reacties (4)

Nog maar twee dagen..


Wat een dag. Hij kroop voorbij en kostte, opnieuw, veel energie. Met extreme hoofdpijn opgestaan, direct na mijn komst op de groep mijn eerste absence en langdurige onderzoeken.

Het is echt om te janken, maar ik ook vannacht weer, gigantisch slecht geslapen. De nachtdienst valt het ook steeds op. Laat in slaap vallen en als je dan  uiteindelijk slaapt, dan lig je enorm te woelen. Ik heb echt alles geprobeerd: vroeg & laat naar bed, Lezen voor het slapen gaan, of nog even muziek luisteren of gelijk proberen te slapen. Ik heb zelfs warme melk geprobeerd, wat ik overigens echt niet pruimen vind...

Na mijn lange ochtendonderzoek, wat bestond uit allerlei moeilijk testen en opgaves met betrekking tot mijn intelligentie en capaciteiten, geprobeerd te slapen vanwege mijn humeur en de hoofdpijn. Halverwege de middag terug naar de groep en in het zonnetje zitten lezen. Lezen hield ik niet vol en soesde, heerlijk genietend van het zonnetje, lekker even weg. Tot ik ineens ruw werd verstoord vanwege een aanval waarbij ik van mijn stoel kukelde.

Toch nog een lichtpuntje vandaag en dat was mijn bezoek. Heb er enorm van genoten en heb voor het eerst in dagen weer kunnen lachen. Ik kon even alles vergeten en opgaan in mijn familie, dat was werkelijk fantastisch.

Nu nog even lekker een spelletje spelen op de groep met mijn begeleiders, daarna heerlijk douchen en dan, hoop ik tenminste, lekker dromen. Dromen van mannen in pak, lieve brieven en kaartjes en de fantastische mensen om mij heen.

Goodnightx,

Am 


23:12:26 24 April 2013 Permanente link Reacties (4)

Pretty damn bad


Twee nachten op rij écht slecht geslapen. Ver na twaalven in slaap vallen, onrustig slapen en vaak wakker worden. Het zorgt niet voor een tophumeur kan ik je wel vertellen. Nu heb ik natuurlijk ook nog de vreselijke gewoonte om zo ideaal & perfect over te komen naar de buitenwereld. En dat vreet energie.

Je hebt soms van die dagen dat de uren voorbij kruipen en het lijkt alsof je alles in slowmotion ondergaat. Nou, en zo'n dag, heb ik vandaag gehad. Het was afschuwelijk, al vanaf het moment dat ik vanmorgen om 7:15 gewekt werd wilde ik alweer terug mijn bed in kruipen.

Met het ontbijt ging het al fout. Absence nummer 1, vieze HOUDBARE :( melk, en behoorlijk spraakzame mensen aan tafel. Vervolgens vergat ik mijn afspraak @ dac en kwam de leiding erachter dat ik een dubbele afspraak gepland had staan. Ik moest namelijk bij zowel de shrink als bij de mevrouw van de neurotestjes zijn op exact dezelfde tijd. Dat is  natuurlijk onmogelijk en daarom moest ik direct na de lunch eerst een lange sessie met de psychologe uitzitten en daarna ook nog twee uur heel geconcentreerd mijn testen volbrengen terwijl eigenlijk een emotioneel wrak was. Geen goede combinatie, kan ik je wel vertellen.

Toen ik om 17:00 eindelijk klaar was met alle 'onderzoeken', en ik even vijf minuten alleen wilde zijn, vond ik het snotjong van gisteren weer in mijn kamer. Hij zat rustig, met de nadruk op rustig!!, 'verstopt onder mijn bureau. Hij speelde verstoppertje met een ander kind en vond mijn kamer de meest geschikte verstopplek...

Ik leidde het jochie terug naar de groep en wilde net op mijn bed gaan liggen met een goed boek om even alles om heen te vergeten, toen ik opnieuw werd gestoord. Of ik zo vriendelijk wilde zijn om ook aan tafel te komen. Dus ik weer mijn pokerface opgezet en ben gaan eten.

Na het ontvangen van mijn bezoek, wat ik overigens een erg prettig bezoek vond, heb ik snelle warme douche genomen en ben daarna compleet ingestort. Ja, gewoon op de badkamervloer. Na mijn ongelooflijk hectische dag, met veel nieuwe ervaringen en emoties die er eindelijk eens uit kwamen, was ik niet meer te stoppen. Het enige wat ik nog kon was huilen en ik kon er niet meer mee stoppen het heeft ruim drie kwartier geduurd voordat ik mezelf weer bij elkaar kon rapen en mezelf ertoe kon zetten weer in beweging te komen.

Het heeft in zekere zin opgelucht, al irriteerde het me dat ik niet kon stoppen met huilen.  Ik heb lekker alles van me afgeschreven in mijn dagboek en nu ook deels in mijn blog. Het enige wat me nu nog rest, is mijn verstand op nul en heerlijk verdwijnen in de magie van een goed boek.

Ik mis jullie, 

 Ammie


23:51:02 23 April 2013 Permanente link Reacties (6)


OK. Weet je nog wat ik gisteren schreef, over mijn interne verhuizing naar een ander kamer en het nog steeds bezitten van een eigen badkamertje? Daar is dus niks meer van over. Oh en de stille hoop die ik koesterde, dat ik als ik em al moest delen, het met een beschaafd persoon zou zijn, is ook met de grond gelijk gemaakt.

In plaats daarvan heb ik te maken met een regelrecht monster. Een vierjarig jochie, wat héél de dag door jankend en krijsend over de afdeling sjeest. Ik heb het echt met mezelf te doen, het ventje pist telkens over de toiletbril en ik weet zeker dat ie zijn handen niet wast omdat de deurknop geelachtige aanslag liet zien. Ik negeerde het kind zo goed en zo kwaad als 't ging, maar toen hij met MIJN telefoon in zijn handen onder MIJN bed gekropen was in MIJN kamer, terwijl we toch echt geen kamer delen, had ik het mormel bijna wat aangedaan. Heb ik natuurlijk niet gedaan en ben netjes naar de leiding gestapt.

Om mijn dag helemaal compleet te maken had ik óók nog es  te maken met een handtastelijk fysiotherapeut. Onze Eddie vond het noodzakelijk om tijdens het aftasten van mijn ruggenwervels ivm met mijn houding, plat tegen me aangedrukt te gaan staan en zijn handen net wat verder naar beneden te laten glijden naar mijn heupen en billen.  Nou, en dan heb je aan mij toch echt de verkeerde...

Ik heb me direct omgedraaid, hem rechtsreeks aangekeken en toen héél liefjes gevraagd wat hij aan het doen was. De man liep vrijwel gelijk vuurrood aan en stamelde het een en ander. Hij had wel door dat ik hem en zijn zielige actie doorzien had en ging over naar een ander onderwerp. De rest van de sessie, bleef hij op zijn hoede en was hij ontzettend beleefd. En zo zie ik dat graag haha ;)

Het enige wat deze dag nog dragelijk maakte was het weerzien van mijn vriendjes op het dagactiviteitencentrum. Ik was blij ze weer te zien. Oh en ook de kaarten die ik vandaag ontvangen heb. Van Simone, oma en haar vriendin, Trudy en nog veel meer anderen. Ze ontroerden me stuk voor stuk. Dus guys, thank you so much. Als ik jullie niet had gehad, werd ik hier gillend gek, en dat is geen geintje!

Later,

Amber


23:49:45 22 April 2013 Permanente link Reacties (3)

Here we go again


Het weekendverlof zit er weer op. Fijn weekendje achter de rug met veel ontspanning: Gamen, eten, Grey's Anatomy kijken, bankhangen, nog meer eten en vandaag oma nog op bezoek gehad.

Toch moet ik er weer aan geloven, en ben ik ondertussen weer terug in het gesticht. Gelijk een andere kamer toegewezen gekregen, aan de andere kant van de afdeling. Nog steeds heerlijk in mijn eentje, dus ik hoef nog steeds mijn badkamertje niet te delen muahaha.

Nu mijn kaarten weer hangen, mijn kasten weer ingeruimd zijn en mijn bedje opnieuw is opgemaakt, lig ik lekker languit op mijn bed. Mentale voorbereiding noem ik dat. Het schijnt dat het een drukke week gaat worden, met allemaal korte/tijdelijke opnames. Wel zeven nieuwelingen dus, ben benieuwd.

Morgen om negen uur sporten met Noël & om 11:30 naar de fysio. Normaal gesproken vind ik dat heel leuk alleen nu even niet. Ik loop namelijk krom van de spierpijn, dat krijg je van een work-out op vrijdag en een voetbalmatch op zaterdag... 's Middags lekker naar DAC om te ontspannen en weer lekker creatief bezig te zijn.

Nu nog even een boek erbij pakken en dan lekker lezen tot ik in slaap val, de nachtdienst doet het licht vanzelf wel uit ;)

 

Sweet Dreams,

Am

 


00:08:48 22 April 2013 Permanente link Reacties (1)

Weekendverlof


Jaja, we zijn weer thuis hoor. Het is echter maar voor korte tijd, maar vannacht en morgen slaapt Amber heerlijk in haar eigen bed, met haar eigen kussen en in haar eigen torenkamer.

Gisteren opnieuw twee aanvallen gehad, zij het in een andere vorm. Er zijn ongelooflijk veel verschillende epilepsieaanvallen mogelijk, zo is er ook een aanval die de neurologen absences noemen. Een vrij subtiele aanvalsvorm, waarbij je gaat staren, geen pupilreflexen toont en niet reageert op de prikkels van buitenaf.

Eerder in 2010 heb ik dit soort absences ook gehad. Neuroloog bezocht, normaal EEG gemaakt + een slaap EEG maar tevergeefs. We kregen alleen het advies om direct terug te komen, mocht het verergeren of anderen vormen aan nemen. Zo gezegd zo gedaan, en nu zitten we dan in een epilepsie kliniek.

Deze aanvallen zijn trouwens vastgelegd op film, zodat de dokter er naar kan kijken dus dat is vast een begin. Want het is toch wel opmerkelijk dat ik dit erbij, of misschien wel ipv, krijg en het is dus wel handig als de dokter daar ook van af weet.

Morgen lekker voetballen, een thuiswedstrijd deze week. Brent gaat mee als bodyguard, mocht er iets fout gaan, gaat hij voor zijn grote zus zorgen. Ongelooflijk lief.  Over voetballen gesproken, ze hebben in de kliniek dus gewoon een megagymzaal he. Echt cool, ze hebben alles wat een normale gymzaal ook heeft en ik mag twee keer in de week gaan sporten. Superleuk!

Hoe dan ook, ik ben blij met mijn weekendverlof. Even weg van alle observatie en stress en lekker op de bank hangen en in mijn eigen bed slapen. Oh en wat ook mooi meegenomen is, is het feit dat mama hier ook zo blij mee is en wij zondag Haagse Bluf gaan eten! Ik ben dus het gelukkigste mens op aarde. Het is zo ontzettend lang geleden dat ik dat op heb, en ga er van genieten :)

 

 

 


00:52:32 20 April 2013 Permanente link Reacties (2)

Outlet NL female 140915 - 030216 468x60


Weblog